Αναφορά στην Χριστήνα σε μία μονο σελίδα (1997)
Ο Ανέστης κοιτούσε παραξενεμένος, μάλλον μπερδεμένος θα έλεγα, ο Κώστας από δίπλα πότε, πότε έριχνε καμία γρήγορή ματιά τριγύρω, μπαςΔιάβασε παρακάτω
…Tώρα ο ιδιος ο παρατηρητής είναι ο απαλός ανοιξιάτικος αέρας, οι ζεστες ακτίδες του ήλιου, ο απογευματινός ουρανος με τα κοκκινοβαμένα σύννεφα, το καταλευκό απαλό χιόνι, η ιδια η αγαπη. – Όταν η υλη πια αποχωρήσει μενει μονον η αλήθεια, η αλήθεια άφθαρτη, αδιαίρετη. η αλήθεια ειναι πλέον ο παρατηρητής και ο παρατηρητής εχει γίνει η αλήθεια. Στέκει εκει, πανω από το κάθε τι. Ειναι η μητέρα των πάντων η πηγή της γέννησης. Αυτό είναι το μέρος όπου ο παρατηρητής επιστρέφει. Το μερος απ’ όπου ξεκίνησε. – Στις Ψυχές που δεν εχουν πια ύλη.
Ο Ανέστης κοιτούσε παραξενεμένος, μάλλον μπερδεμένος θα έλεγα, ο Κώστας από δίπλα πότε, πότε έριχνε καμία γρήγορή ματιά τριγύρω, μπαςΔιάβασε παρακάτω