Η Τέχνη του να αφήνεσαι

Στα χρόνια πολλοι διάσημοι, stars, VIPs πέθαναν απο καρκίνο ή αλλες ασθένειες που ομως “τους έδωσαν κάποιον χρόνο”. Απο τις ειδήσεις, κυριως απο το internet μάθαινα νεα για αυτους, μιας και αν είσαι διάσημος τα media κινούνται γυρω σου (θέλεις δεν θέλεις). Αρκετοί απο αυτους έστελναν διάφορα μηνύματα δύναμης και αισιοδοξίας όπως: “Δεν τα παρατώ”, “Η Μάχη ειναι σκληρή αλλα θα τα καταφέρω” και αλλα πολύ ανθρώπινα και σίγουρα, αποφασιστικά μηνύματα ελπιδας για την μαχη που έδιναν (και αυτο ειναι απόλυτα σεβαστό).
Ασφαλώς καθημερινά χιλιάδες συνάνθρωποι δίνουν την δικη τους μαχη απέναντι στο δίπολο Ζωή/Θάνατος. Γενικα ο καθε ένας μας δίνει την δική του μικρότερη ή μεγαλύτερη μαχη!

Η ερώτηση ειναι απλη: Ποιος ειναι έτοιμος να πεθάνει; Τι είναι αυτο που τοσο μας τρομάζει στον θάνατο εφόσον αυτός ειναι το τέλος του σημείου που ονομάζεται ζωή (στο επίπεδο που την κατανοούμε).

Το άφημα: Το αφημα ειναι μια μυστικιστική τεχνη. δεν γνωρίζω κανενα που να την κατεχει στον υπέρτατο το της βαθμό της ο οποιος ειναι η κατανόηση της ανυπαρξίας της ζωης και του θανάτου. Ακομα και Ιερείς που ασθενούν κανουν μεγαλες προσπάθειες για να αναρρώσουν, αντι να λαχαταρούν να συναντήσουν τον δημιουργό τους που για αυτον αφιέρωσαν την ζωη τους. Απο την αλλη υπαρχουν Μονάχοι (οι περισσοτεροι άγνωστοι σε εμας) που για αυτους ο θανατος δεν ειναι πρόβλημα. Ομως σε αυτους εμφανίζεται το εξης παράδοξο: Φοβήθηκαν την ίδια την Ζωη.

Η ιδεα της σύνδεσης: Πως μπορείς να απολαύσεις την Ζωη και να υποκλιθείς στον Θάνατο ταυτόχρονα!; Ο Μοναχός που ατρόμητος στεκει ενωπιον του θανατου του αποκόπηκε απο καθε εγκόσμιο/απαρνήθηκε το ιδιο το δώρο του Θεου: τον Ερωτα. Ετσι ο θάνατος για αυτον ειναι μια που αγαπημένη, φυσιολογική κατάσταση. Ο Άνθρωπος που Λαχτάρισε την Ζωη και τα δωρα της, τον πόνο και τις χαρές της, τρέμει στην ιδεα οτι ολα αυτα θα πάψουν κάποτε! Οτι ο ιδιος θα πάψει να “υπάρχει” και να να απολαμβάνει την θλίψη και την ομορφιά της “ύπαρξης”.

Υπαρχει τρόπος να ενωθούν αυτά;

Αν για κατι προσεύχομαι ειναι να συναντήσω τον Δάσκαλο που θα με βγαλει απο το περιοριστικό σκοτάδι μου, κάποιον που θα με οδηγήσει στο ενώσω τους δυο κόσμους στο να μην φοβάμαι πια.

Υπάρχουν κάποιοι τροποι να ενωθούν αυτοι οι δυο κόσμοι: η Ζωη και ο Θάνατος.
Η κατανόηση: Οτι δεν ειναι δυο κόσμοι αλλα ενας! ενα κέρμα εχει δυο όψεις ωστόσο είναι ενα κερμα.
Η κατανόηση: οτι ζουμε στα πλαίσια τον κοινωνικών κλισέ που μας εχου επιβληθεί απο αιώνες και γενιά σε γενιά. Κατα συνέπεια κατανόηση της Ζωής εξω απο τα πλαίσια που ορίζουν τα ηθη που μας δίδαξαν κατα συνεπεία η κατανόηση του θανάτου εξω απο τα πλαισια και τα ηθη που μας δίδαξαν.
Η κατάργηση: του Εγω (κανε οτι μπορείς για τους αλλους ακομα και αν αυτο σε δυσκολεύει ακομα κ αν φαίνεται οτι ως εναν βαθμο σε αδικεί). Βοηθα το Εγω σου να απαλύνει και μην φοβασαι – Δεν μπορεις να αδικηθείς απο ανθρώπους! (να το θυμασαι αυτο). το συμπαν εχει τους δικους του νόμους.
Η Σιωπή: Σώπασε σε ενα μέρος που σου αρεσει. Σώπασε! Αν πίνεις μην πιεις, αν ακους μουσική μην ακούσεις, αν βλεπεις τηλεόραση μην δεις, αν σερφάρεις στα σοσιαλ μην σερφάρεις… Σώπασε!
Η Αγάπη: Υπάρχει μια διάσταση της υπαρξης που ειναι γνωστη ως Αγάπη. Αν και εχουν γραφεί τοσα! τίποτα δεν μπορει να την περιγράψει. Ετσι και εγω: Δεν μπορω να περιγραψω τι ειναι η Αγαπη. Αλλα εκει μεσα στην σιωπή θα την δεις θα την συναντήσεις. Εκει παρεα με αγαπημένα πρόσωπα θα την δεις. Εκει που θα προσφέρεις το Ειναι σου όπως η τριανταφυλλιά προσφέρει το αρρωμα της καταμεσής της άνοιξης σε καθε περαστικό, χωρις να ζητα ανταλλάγματα θα την δεις. Ετσι να Προσφέρεις! Χωρίς ανταλλάγματα.

Διαβάζω, διαβάζω… υπάρχει κάποιο συμπέρασμα;

Ναι υπάρχει: Ζήσε Ερωτευμένη/ος, Προσέφερε, Χόρεψε, Σώπασε, Πένθησε, Αγάπα. – Αν μπορέσεις να αποκτήσεις την δύναμη του μοναχού εν’ κόσμο, Απολαμβάνοντας την ζωή τοτε θα εχεις ενώσει τις δυο όψεις σε μια, τους δυο κόσμους σε εναν, αυτό που στα αλήθεια είναι.

Δεν Γεννήθηκες Ποτέ! Δεν θα Πεθάνεις Ποτέ! Αυτες ειναι απλα δυο αλλες όψεις δυο αλλα ονόματα απο το ιδιο κέρμα το κέρμα: Σύμπαν.

Εμπιστέψου το Σύμπαν και αφέσου!
Αγάπα – Σώπασε – Χόρεψε – Αφέσου!.

Καουνης Γιώργος
31, Δεκεμβρίου 2019

ΥΓ:
Δεν το σκέφτηκα πολυ, έτσι το έγραψα όπως μου βγήκε.
Ξερω τα λόγια ειναι εύκολα.
Κάνε οτι καλυτερο μπορείς! Εσυ βαθιά μέσα σου γνωρίζεις!