Δυο λόγια για το κείμενο αυτό: Το παρακάτω έπος γράφηκε σε τρεις διαφορετικές (random) ημέρες της ιδιας εβδομάδας, όπου προσπαθούσα να σκοτώσω την ώρα μου. Εδώ έχεις την μοναδική ευκαιρία να το βρεις όλο μαζί! Το κείμενο είναι γραμμένο ‘Πρίμα βιστα’, όπως μου κατέβαινε στο κεφάλι δηλαδή, χωρις να σκεφτώ τιποτα! Ειναι γραμμένο με χαβαλετζίδικη, καλή διάθεση και βεβαίως δεν εχει καμιά συνοχή. Αν θελεις να το διαβάσεις: Δικό σου πρόβλημα.
*** ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ***
Δεν ξέρω πόσος χρόνος μας απομένει;!… Δεν θα τα καταφέρουμε!»
«Μη φοβάσαι έχουμε πολύ δυνατό σύνδεσμο.» Του ‘ριξε μια κόφτη ματιά μέσα στη φεγγαρόλουστη νύχτα στρέφοντας όλο το βλέμμα και κινώντας ελάχιστα το κεφάλι προς το μέρος του.
«Ποιον;… Ποιον;… ΠΕΣ ΜΟΥ!» Μια ριπή νοτιά μετέφερε κάμποσα ξερά πλατανόφυλλα απ’ το έδαφος, στροβιλίζοντας τα πριν τα σκορπίσει ξανά στο νοτισμένο χώμα. «Ο Ρομανόφ είναι νεκρός! Ο Τάκης είναι νεκρός! Δεν το καταλαβαίνεις;;;!!!… μας βγάζουν από το παιχνίδι έναν, έναν». «Χμ! ο Ρομανόφ; …ένα απλό πιόνι.» Ο Σερ(γκέι) Γκάρίστόφ σταμάτησε απότομα. Άρπαξε τον Απόστολο απ τον ώμο, στρέφοντας τον προς το βλέμμα του.
«ΓΑΜΗΣΟΥ!!!» Έσπρωξε με όλη τη δύναμη του τον Απόστολο Τζαμαλίκο χτυπώντας τον στο στήθος, τραβώντας ταυτόχρονα το ασημένιο πιστόλι που κρύβοντας μες΄ D&G τζιν του.
«ΑΑΑΑΓΓΡΡΡΡ!!! Τζαμαλίκο!!!! Θα σε γαμήσω! Στο υπόσχομαι» Του χώσε το καλογυαλισμένο όπλο μες το στόμα. Τα γουρλωμένα μάτια του Απόστολου σα να κοιτούσαν το φεγγάρι, φαίνονταν ατάραχος. Σάλια έτρεχαν απ΄ το στόμα καθώς ο Σεργκέι Γκαρίστοφ πίεζε κ’ άλλο το χοντρό σιδηρικό μές το λάρυγγα του «ΑΑΑΑΓΓ!!!» Έπεσε στα γόνατα!…
Ο Σεργκέι τράβηξε το όπλο του καθώς ο Απόστολος ξερνούσε μια πίτσα που χε φαει λίγη ώρα πριν. «Άκουσε με!..» ψέλλισε ανάμεσα σε ξερατά και βήχα. Πήρε ένα πλατανόφυλλο και σκούπισε το μουσκεμένο στόμα του καθώς σηκώνονταν. «Άκουσε με!…» Έβγαλε αργά ένα φιαλίδιο με ρακί και κατάπιε διό, τρεις καλές γουλιές!… «Ο σύνδεσμος μας είναι…» στάθηκε για μια στιγμή. «Η Νατάσσα Ρομανόφ!».
Ο Σερ(γκει) Γκαριστόφ φάνηκε να παγώνει, ήταν ακίνητος. Ίσα, ίσα που ψέλλισε «Τι;»
«Ο σύνδεσμος μας είναι η Νατασσα Ρομανόφ». Επανέλαβε ο Απόστολος Τζαμαλίκος με σταθερή φωνή, καθώς μια ριπή νότιου, ζεστού αγέρα μετέφερε καμπόσα πλατανόφυλλα και μια χελώνα αρκετά μέτρα πιο εκεί, πριν τα προσγειώσει ξανά στην αφράτη γη.
Τεστ : «αν απαντήσεις ‘ΝΑΙ’ σε μια από τις παρακάτω ερωτήσεις τότε χρήζεις ψυχιατρικής βοήθείας»
1: Το διάβασα όλο.
2: Μου άρεσε.
3: θα ήθελα κ’ άλλο.
*** ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ (κάποιες ημέρες μετά) ***
Ο Γκάρίστόφ είναι άνθρωπος του Νίξον και μη ξεγελιέσαι, έχουμε αρκετά στοιχεία για να συνδέσουμε τον Νίξον με την υπόθεση ‘Deep Blue Dick’. Γνωρίζεις υποθέτω ποίος ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ του Γκάριστοφ της εταιρίας που διηύθυνε ο Φρίντριχ!; ή « μηπως όχι;… Θα σου πω εγω λοιπόν!… Ο Απόστολος Τζαμαλίκος!
Παραξενεύτηκες! Ε; Θα παραξενευτείς ακόμα περισσότερο όταν θα ακούσεις κ’ αυτό! γνωρίσεις ποιος κατέχει το 70% της εταιρίας ‘Blowjob’; …Ε! ΜΑΘΕ ΛΟΙΠΟΝ!… Η Νατάσσα « Ρομανόφ!…
ΑΥΤΗ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ@#*! Κ’ ΕΣΥ ΕΣΤΕΙΛΕΣ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΗΛΙΘΙΟ! …τον συνονόματο της… ΤΟΝ ΡΟΜΑΝΟΦ! ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΚΗ! ΠΟΙΟΝ ΤΟΝ ΤΑΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ… Η-Λ-Ι-Θ-Ι-ΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!…. ααγγγγ…
Τον βρήκαμε στον λόφο του Αϊ Γιάννη, του βαπτιστή. Τον είχαν σκεπάσει τα πλατανόφυλλα!… Όμως… υπάρχει και το καλό νέο!…
Ο Γκαριστόφ μπόρεσε να εμφυτέψει το μικροκύκλωμα στο στόμα του Τζαμαλίκου! Χα, Χα, Χααα! ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΑΛΕΞΕΗ!!! ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΗΣΦΥΓΕΤΟ ΤΗΣ ΡΟΜΑΝΟΦ!!!… ΧΑ, ΧΑΑ, ΧΑΑΑ-Α!!!…
Θα ευχαριστηθώ να λιώσω το λάρυγγα αυτής της γυναίκας με τα ίδια μο-υυυ τα χέρια-ααα! και να ΣΥΝΘΛΙΨΩ ΤΟ ΚΡΑΝΙΟ ΤΟΥ ΤΖΑΜΑΛΙΚΟΥ!!!!!…
…Πάγο;…
Ξέρεις Αλεξέη τι είναι το πρώτο πράμα που θα κάνω μόλις η εταιρία ‘Blowjob’ περάσει στα δικά μου χέρια Ε;;; …ΘΑ ΤΗΝ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΩ ΣΕ ‘ORAL-B’ XA, XAA,, XAAA!!! H ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ …ΑΛΕΞΕΗΗΗ!…
…Πάγο;…»
Τεστ : «αν απαντήσεις ‘ΝΑΙ’ σε μια από τις παρακάτω ερωτήσεις τότε κάνε αμέσως ένα κρύο ντους και ξάπλωσε, αύριο θα είσαι καλα.»
1: Θέλω να μάθω την συνέχεια.
2: Θα πω και σε έναν φίλο μου να το διαβάσει.
*** ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ (ακομα μερικές ημέρες αργοτερα) ***
Αυτός είναι ο τελευταίος όροφος του παλιού, εγκαταλελειμμένου εργοστασίου παραγωγής βιοπλακτόν της εταιρίας ‘Blowjob’. H ίδια εικόνα και στους τρεις ορόφους. Μια τεράστια πλάκα από μπετό, μεγαλύτερη από 2500 τετραγωνικά μέτρα, ασοβάντιστοι τσιμεντένιοι τοίχοι και αραιά τοποθετημένες χοντρές τετράγωνες κολόνες για να συγκρατούν τη τεράστια κατασκευή. Ολόκληρο το κτήριο είναι περιμετρικά ανοιχτό χωρίς παράθυρα, έτσι ο χώρος λούετε απ’ το εξωτερικό φως κ’ το αεράκι κυκλοφορεί άνετα, σηκώνοντας λίγο από την άπειρη τσιμετόσκονη του δαπέδου, κάνοντας αυτόν τον χώρο να είναι η απόλυτη παλέτα του γκρι. «Μα τι κάθομαι και γράφω;» σκέφτηκε καθώς πληκτρολογούσε χωρίς καθόλου να κομπιάζει ή να σταθεί για να σκεφτεί το τρίτο και τελευταίο κομμάτι, μιας πρίμα βίτσα ιστορίας για τα σκυλιά. «Δεν θα τα παρατήσω!» σκέφτηκε. «Θα τελειώσω αυτή την απαίσια ιστορία δίχως νόημα. Στο κάτω, κάτω τι έχει νόημα και τι όχι;»…
Περπατούσε αργά, με προσεχτικά βήματα προς το κέντρο του κτηρίου. Στο αριστερό του χέρι κρατούσε το ορειχάλκινο, στολισμένο με ελεφαντοστό τόξο του. Τα δάχτυλα του δεξιού του, άγγιζάν τη χορδή συγκρατώντας μαζί ένα αλαβάστρινο βέλος, έτοιμο να προσφέρει σιωπηλά τη γαλήνη σε οποιωνδήποτε ο αφέντης του επιθυμούσε. «Είσαι σίγουρος ότι το έχεις;» αναρωτήθηκε καθώς συνέχιζε να πληκτρολογεί. «Ναι θα τελειώσω την ιστορία και την πέφτω» Αναφώνησε. «Ε! εντάξει καν’ το!!! Μας τα’ πρηξες» ακούσθηκαν σα ένα, οι φωνές των κομπάρσων από το διπλανό πλατό! «Τελειώνω!… Σε λίγο!» είπε και έβαλε στο στόμα του ένα κομμάτι καλοψημένου λουκάνικου καταπίνοντας μαζί μια γουλιά παγωμένη μπύρα!
Στεκόταν απέναντι της, σε μια απόσταση περίπου πέντε μέτρων. Τον κοιτούσε γαλήνια. mia gohteytik;h (όπα γύρνα στα ελληνικά) ανδρική φιγούρα, με ένα τόξο στο χέρι!… Σίγουρα θα μπορούσε να είναι πιο σέξι αν δεν είχε ξεχάσει να κλείσει το φερμουάρ απ’ το τζιν του.
Την κοιτούσε αποχαυνωμένος. Αυτή η γυναίκα, που κάθονταν στη μέση του πουθενά, στο κέντρο αυτού του Παλ, δερμάτινου καναπέ, στο κέντρο ενός τσιμεντένιου κτηρίου, εντελώς απροστάτευτη… Ήταν ότι ποιο προκλητικό είχαν αντικρίσει τα μάτια του. Το πορφυρό αραχνούφαντο φόρεμα της, σκέπαζε απαλά το σώμα της επιτρέποντας του να διακρίνει κάθε λεπτομέρεια του αγαλματένιου κορμιού της.
«Νατάσσα Ρομανόφ!…» Ένα απαλό χαμόγελο σχεδιάστηκε στα χείλη της… Τράβηξε τη χορδή του τόξου! «Νατάσσα;;;…» Επανέλαβε!… Το αλαβάστρινο βέλος του σημάδευε το αλαβάστρινο κορμί της. Το χέρι του έτρεμε μαζί με την τεντωμένη χορδή του τόξου. Ένα απαλό χαμόγελο σχεδιάστηκε στα ζουμερά της χείλη… «Σκότωσε την, σκότωσε την!!!…» ακούστηκαν οι κραυγές από το διπλανό ψιλικατζίδικο, που παρακολουθούσαν τη σκηνή.
«Όχι την Αγαπώ!»…
«Απόστολε τι ώρα είναι;…»
«Α!;»
«Έλα καληνύχτα!…»
Καούνης Γιώργος
Τεστ : «αν απαντήσεις ‘ΝΑΙ’ στην παρακάτω ερώτηση τότε επισκέψου την παρακάτω ιστοσελίδα για περαιτέρω βοήθεια.»
1: Το διάβασα όλο.| www.e-psychology.gr/forum/forum.php