Η πρόκληση της μύγας, ειναι μια απο τις σοβαρότερες προκλήσεις που μπορει να αντιμετωπίσει ενας άνθρωπος -και δεν αστειεύομαι-.
Ηταν το καλοκαίρι του 2017 οταν απολάμβανα το ποτο μου, διαβάζοντας ενα βιβλιο κατω απο την δροσια των πεύκων, στο καμπινκ οπου παραθερίζαμε, οταν μια μυγα προσγειώθηκε στο κούτελο μου. Αρχικά δεν εδωσα και πολυ σημασία και έκανα μια χειρονομία για να την απομακρύνω. Ωστόσο η μυγα αφού εκανε ενα μικρό κύκλο γυρω απο το κεφαλι μου, ξανα κατέβηκε, αυτην την φορά την φαλάκρα μου, προκαλώντας μου ακομα μεγαλύτερη ενόχληση. Προσπάθησα να την διώξω, κάνοντας παλι χειρονομίες. Ομως η μυγα επανέρχονταν, και επανέρχονταν ξανα και ξανα. Η αρχικη μου γαλήνη και απολαύση ειχε τωρα μετατραπεί σε μια λυσσαλέα μάχη με την μύγα, και το μονο που λαχταρούσα ηταν να την δω νεκρή, ή ακομα καλύτερα ανάπηρη, ή βορά σε κάποιον ιστο αράχνης. – Τα παντα ειχαν μετατραπεί σε εναν εφιάλτη, το διάβασμα, το απολαυστικό ποτο, η δροσιά των πεύκων, ολα ειχαν χαθεί.
Σε καποια στιγμή και αφου πρωτα ειχα αυτο χαστουκιστεί και σφαλιαριστει, στην προσπαθεια μου να σκοτωσώ την μυγα, κατάφερα τελικα να της δώσω τον θανατο που της αξιζε. Μια βαθια ηδονή διαπέρασε την σκεψη μου. Ναι! ειναι νεκρή. Εψαξα να βολευτώ ξανα, δρόσισα το ποτο μου με λιγα παγάκια και πηρα στα χερια το βιβλίο μου. Και τοτε μολις ενα λεπτό μετα, μια αλλη μύγα εκανε την εμφάνιση της, κανοντας με τελετουργική ακρίβεια οτι και η προηγούμενη.
Εκείνη ηταν η στιμη της φώτισης μου. Έμεινα για λιγο σιωπηλός. Μου ηταν αδυνατον να καταλαβω τι συμβαινει. Προσπάθησα να ελέγξω το φρικαλέο φαγουρισμα απο τα βήματα της μυγας πάνω απο το φρύδι μου αλλα δεν κουνιθηκα. Διαπίστωσα οτι ηταν μάταιο να δώσω μια νεα μαχη ενάντια σε αυτην την μύγα, γιατι μιαν αλλη θα ερχόταν στην θεση της. Ετσι αποφασισα να δεχτώ την μύγα σαν εναν μέντορα, και να εκπαιδευτώ μαζι της στην Υπομονή.
Ονόμασα αυτην την τελετουργική μύηση “Η πρόκληση της Μύγας”. Ομολογώ ότι ηταν σχεδον αδύνατον να συνεχίσω να διαβαζω το βιβλίο μου και να απολαμβάνω το ποτο μου με την μυγα στο κεφάλι μου, και σαν να μην έφτανε ολο αυτο μια δεύτερη ειχε μολις κατέβει στο χερι μου, προκαλώντας ακομα μεγαλυτερη αίσθηση θυμού. Κατάφερα να μένω σε αυτην την κατάσταση για κάποιαν ωρα. Εως οτυ ο θυμος μου με νίκησε. Αρχισα ξανα να παλεύω με τον ακατανίκητο εχθρό. Ο οποιος τελικά με ανάγκασε σε οπισθοχώρηση.
Σιγουρα θα εχεις βιωσει αυτήν την εμπειρία, δεν ξερω ομως αν την εχεις σκεφτεί ποτε με αυτην την οπτική. “Η πρόκληση της Μυγας” θα ερθει και σε εσενα αργα η γρήγορα. Τοτε δες εκεινη την μυγα σαν εναν μεγάλο δάσκαλο. Και δεξου την πρόκληση. Μεινε στην σιωπή και την μυγα να κοβει βόλτες επανω σου, συνέχισε να κανεις οτι έκανες αγνοώντας την μυγα, αν το πετύχεις θα εχεις φτάσει στο σατόρι*
Εύχομαι η ροή να κυλαει απο μεσα σου αβίαστα.
Καουνης Γιώργος
Δυο χιλιάδες και είκοσι, και κατι ψιλά (Ιούλιος)
Wikipedia:
*Satori (悟り) is a Japanese Buddhist term for awakening, “comprehension; understanding”.[1] It is derived from the Japanese verb satoru.[2] In the Zen Buddhist tradition, satori refers to the experience of kenshō,[3] “seeing into one’s true nature”. Ken means “seeing,” shō means “nature” or “essence”.[3] Satori and kenshō are commonly translated as enlightenment, a word that is also used to translate bodhi, prajna and buddhahood.